Lichaam en geest in balans

Het gaat goed met Enzo. Inmiddels 22 maanden oud. In de wijk laat hij nog wel altijd merken dat hij de macho man is tegenover buurthonden waarbij altijd nog wel meespeelt dat hij geen houding weet aan te nemen omdat hij de andere honden wel wat spannend vindt, in combinatie met zijn mannelijke hormonen en zijn leeftijd wil de spanning nog wel eens oplopen. Grote bek, klein hartje 😉 (Uiteraard voorkomen we zo veel mogelijk dat die spanning te hoog oploopt.) In het bos gaat hij trouwens super met andere honden en ook de uitlaathonden op maandags en woensdags en oppashonden gaat allemaal super. Zodra hij weet wat hij aan de andere hond of situatie heeft, negeert hij ze feilloos of is hij er beste maatjes mee. Soms heeft hij nog wel eens dat hij voor hem bekende honden wat probeert uit te dagen door er op af te rennen en vlakbij zwaar blaffend een spelboog te maken op een manier dat andere honden meestal niet zo prettig vinden > te opdringerig. (Benji geeft dan wel eens een snauw ‘jeejj leuk, reactie!’ die draak :P). Die draak. Buiten een bom energie en zoekend naar sensatie, maar in huis… dan blijft hij onze puppie.. een grote knuffelkont, een goedzak, rond sjokkend met een kussen in zijn bek en heerlijk bij je komen liggen. Binnen en buiten de eigenschappen die ik in een hond zoek 🙂

Maar er is zeker verbetering mogelijk. Alleen is dat meer waar ik zelf aan moet werken aan mezelf. Ik wil namelijk vaak te veel perfectie en ben niet snel tevreden tijdens trainingen. Alles wat Enzo doet analyseer ik razendsnel in mijn hoofd.. waarom doet hij dit? Hoe kan ik dat voorkomen? Ik ben snel gespannen en vergeet ervan te genieten. Daardoor leg ik veel druk op mezelf, maar vooral ook veel, veel te veel, druk op Enzo. En wat doet Enzo als hij druk voelt? Zich heel zelfstandig met zijn eigen zaakjes bezig gaan houden! Veelal zijn dit konijnengeuren en konijnenkeutels zoeken… en is hij voor mij lastiger te bereiken. Zodra ik die perfectie meer los laat, ontspan en vooral meer geniet van waar ik samen met hem mee bezig ben, dan is Enzo direct weer mijn werkwillige nerdje en dan zijn we een topteam! Wat een geweldige spiegels kunnen die honden zijn hé? Wat kunnnen ze ons toch een hoop leren!

Verder in deze update vooral foto’s en filmpjes van behendigheid, balans en coordinatie oefeningen 🙂

Het behendigheid vindt Enzo geweldig en we hebben nu enkele keren privelessen gehad om lekker hard aan het werk te kunnen. Dat is voor ons veel prettiger, anders ben ik tijdens het wachten voornamelijk bezig om te voorkomen dat hij zijn opwinding niet afreageert op de andere honden.

Cavaletti’s lopen. Het is de bedoeling dat ik op een gegeven moment stil kan blijven staan terwijl hij heen en weer over de caveletti’s gaat. Zo train ik niet alleen zijn
bewustwording van waar hij zijn poten neer zet, maar als ik dit regelmatig doe, zullen blokkades en stijve spieren mij gelijk opvallen wanneer hij minder ritmisch loopt, hij minder graag de cavaletti’s wilt doen of hij een bepaalde beweging moeilijker maakt.

Ook een leuke spiertraining is het staan in een doos. Klinkt heel simpel en alleen de voorpoten zijn vaak een makkie, maar de achterpoten hebben ze vaak minder goed de controle over, dus het is een flinke opgaven om de juiste balans te vinden en de achterpoten in een bakje te zetten. Door het bakje steeds wat kleiner te maken wordt de oefening steeds wat moeilijker. Je ziet hem hier zijn bilspieren aanspannen, hij heeft het juiste evenwicht in dit bakje nog niet helemaal gevonden.

En een hele andere vorm van geestelijk bezig zijn: snoepjes zoekenn, funnn!

Goed he vrouwtje?

En na al die inspanning, lekker in slaap vallen..

Fysiotherapie

We zijn weer bijna een week verder met de revalidatie van Enzo na mijn laatste bericht die misschien wel heel erg dramatisch overkwam, maar zo voelde het op dat moment. Het komt heus wel goed met hem.

Inmiddels is Enzo onder behandeling bij een homeopaat (ik loop stage bij het VHCN (veterinair homeopathie college nederland), dus dat was voor mij een logische stap.) en ik ben gisteren met hem voor de 1ste keer bij de fysiotherapeut (May Romer in Hilversum) geweest.

Zij heeft Enzo uitgebreid onderzocht en daar kwamen een paar opvallende punten naar voren. Als hij zit, heeft hij altijd zijn rechtervoorpoot omhoog hangen, met lopen en staan ontlast hij deze poot ook zo veel mogelijk. Maar toen ze ging voelen leek er weinig mis met deze poot of schouder! Sterker nog, hij lijkt meer last te hebben van zijn andere schouder, hij kan zijn linkervoorpoot niet geheel strekken. Ook met lopen op een cirkel was het een vreemde ontdekking om te zien dat hij rechtsom beter liep dan linksom. Bij linksom blijft hij zijn rug recht houden. Bij het drukken op zijn borstkas wervels reageerde hij pijnlijk en ook zijn rugwervels bij zijn achterhand zijn pijnlijk en voelen warm. Zijn kop kan hij prima linksom bewegen, maar bij rechtsom zit hij vast. May is 2 uur bezig geweest, maar kon verder weinig voor ons betekenen, omdat het probleem waarschijnlijk echt vanuit zijn rug komt. Waarom hij dan precies zijn rechtervoorpoot ontlast is een beetje de vraag, waarschijnlijk door pezen en zenuwen die vanuit deze poot naar zijn ruggengraat lopen.
Dus de volgende stap is de chiropractor…

Door de klap zullen vast en zeker pezen en zenuwen in zijn schouder een opdonder gehad hebben, maar minder ernstig als dat de diognose was die ze bij dierenkliniek Putten gesteld hadden.

Leuk om te horen natuurlijk dat de fysio erg te spreken was over Enzo. Hij was natuurlijk wel wat aan het stressen van al het gebeuren, maar hij hersteld zo snel, zag er zo goed uit, zo lief en leuk karakter.. *glunder*

May nam ook echt de tijd voor hem, alles heel rustig en ontspannen, en gaf mij de kans om Enzo even te clickeren in een bepaalde houding zodat zij goed aan hem kon zitten.

Enzo mag gewoon stukjes lopen en zijn poot belasten, maar wel met gelijkmatige bewegingen en op rechte stukken. Dat is bijna alleen haalbaar naast de fiets. Dat kan nu nog niet, maar binnenkort misschien wel. Dan kunnen we dat op gaan bouwen. Op dit moment zou zwemmen voor hem het meest ideale zijn.. er zijn daarvoor speciale zwembaden, ook hier vlakbij, maar dat is voor ons financieel helaas echt niet haalbaar. Dus we zullen alternatieve moeten bedenken.

Omdat hij vol energie zit, maar wel rustig moet blijven aan de lijn, zijn we het gebruik van de halti (halstertje) gaan oefenen, anders is hij gewoon echt niet te houden en zal hij zichzelf gaan overbelasten. Ik was er nooit zo’n fan van omdat ik bang ben dat ik zijn nek hiermee belast, maar volgens de fysio kan het geen kwaad en daarbij is het natuurlijk niet de bedoeling dat ik ga lopen sjorren of dat er continu druk op staat.
Dus ik heb geclickerd dat hij zijn neus in de halti doet en hij het rustig om laat doen. Dat gaat heel goed. Maar prettig vindt hij het niet, dat ding op zijn neus. Hij heeft het nu gewoon continu om zodat hij er gewend aan raakt, zonder dat er druk op staat.

Met lopen gaat het ook goed met de halti, als hij gewoon netjes naast me loopt, wat hij over het algemeen ook gewoon doet, is er voor hem geen verschil. Het verschil zit hem voornamelijk in het feit dat als er bijvoorbeeld een kat voorbij schiet, ik zeker weet dat ik hem hou, hem gewoon rustig mee kan nemen en ik niet bang hoef te zijn dat hij zichzelf overbelast.

Verder merk ik dat de vacht van Enzo wat minder mooi is momenteel, zijn huid is een beetje schilferig terwijl zijn huid en vacht altijd in topconditie waren. Waarschijnlijk door het droge weer en de stress die de revalidatie met zich mee brengt. Mogelijk ook een bijwerking van de pijnstilling en hij krijgt ook best wel wat rotzooi binnen door het vullen van zijn kong met brokjes, wat blikvoer in de kong, kaas, ‘rotzooi’ snoepjes en noem maar op.. ach, hij moet ook wel een beetje verwend worden natuurlijk

En nog altijd knuffelig, een mafkees, vrolijk, leergierig, oplettend en een bom energie.. echt Enzo!

Nog steeds een mafkees..

Op deze foto’s is te zien hoe zijn halti zit en hoe Enzo zijn rechterpoot houdt tijdens het zitten. Dit is geen pootje heffen uit stress, hij doet dit altijd, ook bij totale ontspanning. Staand ook. Hij gebruikt zijn poot wel, maar het doet duidelijk zeer tijdens het lopen.

Heel veel geluk bij ongeluk..

Het ergste wat je als hondeneigenaar kan overkomen leek donderdagavond te gebeuren…

Ik was rustig met Enzo aan het fietsen, dit oefenen we sinds kort dus deden rustig aan en ik wat was ik trots dat hij het zo netjes deed. Bij een uitlaatstrookje liet ik de lijn even los zodat hij even kon plassen. Hij rent toch niet zomaar van mij vandaan, tenzij, en dat gebeurde dus, hij mij even niet zag staan, hij was mij even kwijt, en zag mensen aan de overkant van de weg lopen waarvan hij gedacht moet hebben dat ik daar bij stond. Het ging zo vreselijk snel.. nog voordat ik kon reageren hoorde ik het ergste geluid wat ik ooit gehoord heb: “BOEMM!!”…

Echt, mijn wereld stond stil.. nog nooit heb ik zo hard geschreeuwd.. ik rende zo hard als ik kon naar hem toe.. even zag ik hem stil langs de weg liggen ‘Nee hé?! Dat zal toch niet?!?!’ Hij keek me aan en wilde naar me toe.. hij hinkelde op 3 poten en plakte tegen me aan.. de auto die tegen hem aangeknald was, had best veel schade.. dus ik maakte mij flinke zorgen en probeerde sterk te blijven voor hem. In no-time zat ik in de dierenambulance met Enzo zn kop op mijn schoot.. ik bekeek voorzichtig de schade; geen shock, geen open wonden en waarschijnlijk geen botbreuken.. in de dierenkliniek direct foto’s laten maken.. gelukkig niks verontrustigs te zien. Maar zijn schouder was behoorlijk opgezwollen en pijnlijk en ook zijn achterhand was niet helemaal zoals het wezen moet. En een paar schaafwondjes op zn kop en lies. Hij liet alles rustig over zich heen komen. Hij heeft een injectie en pillen als pijnstillers gehad en thuis had ik hem gelijk een flinke dosis phytonics strezz en traumeel gegeven en uiteraard verplicht rust in zijn ren. Wij sliepen beneden naast zijn ren. Hij piepte bij elke ademhaling, vreselijk om te horen, maar nog erger vond ik de momenten dat ik even niks meer hoorde.. ik zat dan gelijk rechtop om te kijken of hij er nog was… want we hebben niet kunnen zien wat er door die klap met zijn organen is gebeurd.. het had zo gekund dat hij in slaap viel en niet meer wakker werd..

De volgende dag had hij wat gegeten, gedronken en geplast en kwispelt hij als we contact met hem maken. Hij heeft veel pijn, maar wat een geluk heeft hij gehad.. tot dusver lijkt het allemaal mee te vallen.. en is alleen zijn schouder enorm gekneusd. Het weekend is hij wel mee geweest naar een huisje in Duinrell die mijn schoonouders gehuurd hadden om samen lekker te gaan wandelen in de duinen. Helaas was dat laatste niet mogelijk en bleef het voor Enzo bij af en toe een plasje doen en weer de bench in of rustig een beetje door het huisje heen sjokken. Hij is geen moment alleen geweest. Als Kim en ik even gingen ontspannen bleven mijn schoonouders bij hem en werd hij lekker verwend met aandacht en lekkere botjes. Het is bijzonder hoe blij en vrolijk Enzo onder de omstandigheden blijft. Hij heeft echt veel pijn maar zijn staart maakt nog altijd over uren.

Nu de pijn voor hem wat minder lijkt te worden, wil hij meer bewegen.. maar dat kan echt niet.. en dat is voor een jonge herder niet gemakkelijk… het gaat nog echt wel even duren voordat hij weer los van de lijn mag rennen..

En ik kan nog steeds alleen maar denken aan die knal die ik hoorde en het idee dat ik hem nu kwijt had kunnen zijn.. mijn mannetje… mijn maatje… maar gelukkig is het goed afgelopen!

Filmpje van vandaag bij ons in de tuin.. 4 dagen na het ongeluk.. hij valt niet meer om bij het plassen en hij haalt het zelfs in zn kop om op te springen, die gek.

 

Enzo en Benji in de tuin

Zomaar wat foto’s van de honden in de tuin. Ik stond lekker binnen, dus zit glas tussen, en dat is te zien aan de foto’s. Achja..

Enzo is gister 1 jaar oud geworden!

haha oops

Leiding geven en vorderingen

De laatste weken zijn we weer even wat duidelijker geworden tegenover Enzo. In de loop van tijd zijn we hem onbewust te vaak mogelijkheden gaan geven om de fout in te kunnen gaan, door heel veel vrijheid en ‘lang leven de lol’, daardoor gebeurde het de laatste tijd wel eens dat hij ons voorbij begon te lopen (ook letterlijk tijdens bijvoorbeeld het volgen). Het is een macho die duidelijke leiding nodig heeft. De ‘teugels’ staan dus weer wat strakker met duidelijkere grenzen. Goed gedrag wordt mega beloond met leuk en enthousiast spel, verkeerd gedrag, wordt voorkomen door hem te leren de juiste keuzes te maken. Hij krijgt daardoor de kans niet om de fout in te gaan. Gebeurd het toch, dan hebben wij: óf iets verkeerd aangeleerd, zijn we niet duidelijk genoeg of was de opdracht/situatie (nog)te moeilijk en moeten we dus een stap terug binnen de training. Afstraffen gebeurd niet. Een hond die voor je werkt onder druk, bang om fouten te maken, is gewoon echt niet leuk en zal minder graag met je samen willen werken.

Beloningsgericht trainen is niet hetzelfde als alles toestaan en goed vinden. Beloningsgericht trainen is naast goed belonen van gewenst gedrag ook leiding geven waarbij je consequent, duidelijk en vriendelijk bent, zonder het gebruik van fysiek of verbaal geweld, maar wel met duidelijke grenzen. Motiveren, activeren en sturen. Managen wordt dat ook wel genoemd.

Maar door het besef om weer wat beter te letten op het leiding geven, gaat de training gelijk weer met sprongen vooruit. Eind volgende maand staat er een trainingsweekend gepland om onder leiding van iemand die veel ervaring heeft met het beloningsgericht trainen van werkhonden, bij te leren en extra te oefenen, daar later meer over.

Afgelopen zondag hadden we onze eerste VZH training bij de Hollandse Herder kringgroep midden Nederland, met vooral meer duitse herders dan hollanders, maar het is nou eenmaal een ras met een kleine populatie. Er wordt daar veel met spel beloond en er wordt veel rekening met elkaar gehouden, dus dat bevalt mij erg goed. VZH staat voor verkeerszekerehond en is een soort landelijk gehoorzaamheidsexamen voor werkhonden voordat je IPO (pakwerk e.d.) en reddingshonden en speurwerk mag gaan beoefenen. Dit trainen we nu voortaan elke zondagochtend, verder alleen nog zelf trainen, andere hondenscholen e.d. vervallen even.

Enzo deed het deze 1ste les echt zoo super, we konden alle oefeningen mee doen, en hij deed echt niet onder voor de honden die al een poos VZH trainen en veel ouder zijn. *mega super trots*

Deze week hebben we een hele kleine duits langhaar herdertje te logeren. Ze heet Faya en is 9 weekjes jong. De eigenaresse is gaan kijken bij de fokker, en de planning was om haar na haar vakantie op te halen, maar de pup zat daar onder zulke slechte omstandigheden, dat de eigenaresse haar daar zo snel mogelijk weg wilde hebben.
Gelukkig hadden wij deze 10 dagen tijd om haar bij ons op te vangen. Dat is dus weer even hard werken voor ons met zo’n klein hummeltje in huis, maar wel weer erg leuk. Ik ben ook erg trots op onze honden. Benji negeert haar en zoekt zijn eigen rust op als hij haar zat is, en Enzo speelt zo vreselijk leuk met haar wel op zijn eigen ietswat opdringerige wijze, maar hij gaat op de grond liggen en Faya kan springen, gek doen en in zijn oren happen, hij vindt het allemaal maar wat gezellig. Door ze eerst rustig kennis te laten maken terwijl Faya in de bench zat en ze rustig aan elkaar konde snuffelen, was Enzo bij de eerste kennismaking niet te opdringerig en konden ze daarna los in de kamer bij elkaar. Eerst moest ik Enzo steeds vragen om te gaan liggen omdat hij anders te enthousiast werd, nu doet hij het uit zichzelf tijdens het spelen.

Vanmiddag ben ik met mijn 2 grote vrienden (Enzo en Rudolf) naar het bos geweest. Echt heeerlijk! Omdat ik ze beide getraind heb kennen ze beide dezelfde oefeningen en commando’s en zijn ze in sommige dingen hetzelfde. Heel leuk om dan in beide handen een tugtouw te hebben en tegelijk aan beide kanten een herder te hebben die vol enthousiasme aan het touw staat te trekken. Vervolgens zeg ik 1x ‘los’ en laten ze beide gelijk het touw vallen. Vraag ik ‘af’, ‘zit’, ‘af’ enz. en dan ‘vast!’ springen ze beide tegelijk naar ieder een tugtouw om weer een trekspel te doen. Ook samen spelen doen ze heel leuk. Of ik vraag ze beide ‘af’ en ga ik ergens in het bos een bal verstoppen.. ik loop terug en zeg ‘zoek!’beide gaan ze als een gek zoeken naar de bal. Meestal heeft Rudolf hem dan het eerste want hij is echt steengoed in dit spel. Ik hoop dat Enzo ook zo goed gaat worden, dan wordt het een leuk reddingshondje. Soms ook Enzo alleen laten zoeken zodat hij ook regelmatig succes kon hebben. Als ik ‘hierrr’ riep zaten er in no-time 2 geweldige herderreuen strak voor me, geweldig machtig gevoel!

Filmpje van de 1ste dag dat Faya bij ons was:

Faya en Enzo samen.

Enzo 10 maanden

Het is alweer bijna 3 maanden geleden dat ik een bericht gepost heb in Enzo zijn dagboek, dus het werd tijd!
Net terug van een boswandeling in de sneeuw samen met 2 oppashonden, en nu met een kop thee en laptop op schoot tijd om het dagboek up-to-date te maken.

De 10 lessen van de cursus ‘jonge hond’ bij hondenschool vallei & eem zijn inmiddels voorbij. Wat les inhoud betreft heb ik er niks tot weinig aan gehad, maar wat betreft trainen in het bijzijn van andere honden was het nuttig. De lessen werden gegeven in een paardenbak waarin 3 groepen tegelijk les kregen, dus zo’n 30 honden in de bak, en deze moesten allemaal genegeerd worden. Dat ging steeds beter, dus dat zijn goede oefeningen geweest.
Op de zondagen train in tegenwoordig met Enzo bij Sam Turner, hondenschool paws4fun in Maarn. Ik train daar niet echt een discipline, maar gewoon leuke dingetjes zoals o.a. cirkeltraining en tryball. Sam traint en geeft les op een manier waar ik mij enorm in kan vinden, ik zou haar zeker aanraden. Met cirkeltraining leert een hond op afstand van je te werken en je leert vooral op de lichaamstaal van je hond, maar ook zeker die van jezelf te letten, heel leuk! Ik vind dit voor een jonge hond momenteel belangrijker dan bijvoorbeeld strak appél lopen, Enzo kan dat heel goed, maar ik vind hem daar nog even te jong voor, dat is dan ook de reden dat ik even gestopt ben met reddingshondenwerk, maar dat wil ik in de toekomst zeker meer met hem gaan doen! Praktijkspeuren doen we nog wel (1a2x per maand). Enzo vindt dat echt geweldig en is er ook erg goed in. En sterk dat hij is!! Het is echt hondenSPORT, haha.

Met kleine honden en honden die Enzo tijdens wandelingen in het bos tegenkomt gaat het super, maar bij ontmoetingen met volle reuen die niet erg op hun strepen staan wilt hij nog wel eens te ver gaan. Enzo wordt dan opdringerig en als de andere hond daar wat van zegt pikt hij dit niet. Dit moeten wij natuurlijk voorkomen door heel duidelijk grenzen aan te geven richting Enzo wat betreft het opdringerige gedrag. Als het zelfverzekerde reuen (en ook teven) zijn die heel duidelijk en serieus laten weten dat ze niet onder de indruk zijn van zo’n macho puber, dan is er ook niks aan de hand en druipt Enzo af en/of maakt hij er een spel van. Helaas zijn veel reuen niet zo zelfverzekerd, dus wij moeten daar erg rekening mee houden en alles doen om dit te voorkomen.
Verder is hij gewoon echt één bom energie zoals een jonge herder hoort te zijn. Bal gooien is hij helemaal gek op geworden, dus daar kan ik nu ook heel leuk mee belonen tijdens training.

Een paar weken terug was er een groepswandeling met mensen van het Voernatuurlijk forum met zo’n 30 honden. Heel leuk om op een grote zandvlakte alle honden los door elkaar zien te rennen. Ik was wel beetje gespannen in de hoop dat het goed ging met Enzo. Er was 1 hond waarbij hij  wat te opdringerig was, maar zij gingen achteraan in de groep lopen en ik vooraan, en verder ging het super!

Met eten gaat het ook goed, hij krijgt 1x per 1 a 2 weken wilde gans (compleet) wat hij heerlijk vindt! Wilde eend vindt hij niks, maar voor de rest eet hij alles. Maandags krijgt hij zalmkoppen/makreel, op woensdags pens en complete kwartels en de rest van de dagen spiervlees (bio lam / wildgrazer rund), bevleesd bot (bio kipkarkassn / hertenribben) en wat hart en lever. Hij eet 700 – 1000 gr per dag en is goed op gewicht. Paar weken terug vond ik hem zelfs iets te stevig worden (maar dat vindt ik snel..).Woensdag nog even bij dierenarts Tannetje geweest om te hem te laten titteren. Hij is volledig beschermd, dus pas in 2015 hoeft hij weer een enting te krijgen. De spieren die zijn bouw wat meer vorm geven beginnen ook te komen 🙂

Wat trainen betreft is Enzo echt een nerdje, hij leert ongelooflijk snel. Hij denkt ook erg vooruit waardoor hij mij steeds weer met beide benen op de grond zet en ik moet blijven nadenken hoe ik dingen ga aanpakken, erg leerzaam natuurlijk. Volgende week gaan we voor het eerst een show lopen met Enzo (Kerstshow in Wijchen) Daar zijn we ook voor aan het oefenen; hoe hij moet lopen en stil blijven staan op de juiste manier. Zonder afleiding gaat dat prima lukken, maar ik ben benieuwd. Het is voor ons ook een hele nieuwe ervaring want wij hebben echt totaal geen verstand van shows. Dus we zullen zien hoe dat zal gaan.

t manneke 7,5 maand

9 maanden

In de herfstbalderen

De voernatuurlijk wandeling

En 2 sneeuwfilmpjes van gister:

 

Strand, vakantie en workshop

Nog enkele zomerfoto’s en verhalen voordat de herst begint….

Een dag na het schrijven van het vorige blogbericht zijn we met de honden naar zandvoort gegaan. Het was 1 van de warmste zomerdagen van dit jaar, en ik voelde me bij voorbaad al schuldig dat het te warm zou gaan worden voor de honden.. maar dat was nergens voor nodig! Dankzij een luifel die mijn vader had neergezet en af en toe af koelen in de zee, hijgde de honden niet eens. Niks te warm, ze genoten vollop, wij dus ook! Het was op het hondenstrand bij IJmuiden, er liepen dus veel honden en Enzo ging daar super goed mee om. Het was niet te druk en Enzo kon de hele dag lekker los lopen, want hij luisterde super. Op 1 stunt na dan, hij liep richting wat mensen die verderop zaten, wilde zich weer omdraaien, maar zag toen dat ze naar hem lachte, nou dan moet hij even ‘hallo zeggen’ hoor. Hij rende erheen, begroete de mensen en.. ja hoor.. pakt hij een slipper en rent er mee naar ons toe! Die mafketel! Enzo loopt graag met schoenen en pantoffels rond, al van pup af aan, waarschijnlijk omdat hij daar steun uit haalt.

De laatste week van augustus zijn we met zn vieren gaan kamperen in de Belgische ardennen. Lekker gewandeld, kayakken en de omgeving verkend. Tekst is hierbij niet nodig, foto’s zeggen meer 🙂

Ons plekje

De eerste dag, Kim kookt in onze keuken..

Samen slapen..

Uitzicht vanuit de tent

Op de kayak.. helaas geen foto waar we alle 4 op staan..

Benji zat voorop

En ik achteraan

Dobbere op de rivier waaraan we stonden

BBQ-en hoort er natuurlijk ook bij

Enzo en de ganzen

Spelenn

Even poseren tijdens een wandeling

Stukje ardenne

Na een flinke wandeling

Ons tentje

Stoere mannen

Leuk koetje

Wat wil een hond (en hondenbaasje) nog meer?

Een paar dagen na deze vakantie reden we weer naar het zuiden, dit keer naar Limburg voor een workshop bij Karin. Enzo was was bij het begin wat nerveus.. waarschijnlijk door de lange autorit en gehaast van ons doordat we te laat waren, en hij begint een
echte reu te worden, hij houdt zich meer bezig met markeren en begint echt last van zijn hormonen te krijgen.. maar alle oefeningen deed hij super en met wat afleiden ging het allemaal goed en was het een hele leuke dag.

En de laatste belevenis van Enzo die ik in dit blogbericht wil vermelden is het dagje dierentuin van gister. Geen geweldig weer, maar wel lekker rustig. Enzo vond het wat gek, al die rare geluiden en geuren, maar reageerde niet tot nauwelijks op de dieren, die zelf ook niet op Enzo reageerde. Wat hij wel erg spannend vond waren de beelden van dieren. Die staren zo hé. We hebben ook even wat gegeten in het restaurant waar Enzo precies weet wat hij moet doen.. rustig gaan liggen onder stoel/tafel totdat het vrouwtje ‘ga je mee’ zegt en voorbij stuiterende kinderen negeren. Voorbeeldig hondje 🙂

Op de reddingshonden vereniging zijn we bezig Enzo gek te krijgen voor de bal, gaat al iets vooruit.
Op de woensdagen trainen we appél en behendigheid toestellen en op zondags is het speuren / zoeken in het bos of puin. Erg leuk! 😀