Heel veel geluk bij ongeluk..

Het ergste wat je als hondeneigenaar kan overkomen leek donderdagavond te gebeuren…

Ik was rustig met Enzo aan het fietsen, dit oefenen we sinds kort dus deden rustig aan en ik wat was ik trots dat hij het zo netjes deed. Bij een uitlaatstrookje liet ik de lijn even los zodat hij even kon plassen. Hij rent toch niet zomaar van mij vandaan, tenzij, en dat gebeurde dus, hij mij even niet zag staan, hij was mij even kwijt, en zag mensen aan de overkant van de weg lopen waarvan hij gedacht moet hebben dat ik daar bij stond. Het ging zo vreselijk snel.. nog voordat ik kon reageren hoorde ik het ergste geluid wat ik ooit gehoord heb: “BOEMM!!”…

Echt, mijn wereld stond stil.. nog nooit heb ik zo hard geschreeuwd.. ik rende zo hard als ik kon naar hem toe.. even zag ik hem stil langs de weg liggen ‘Nee hé?! Dat zal toch niet?!?!’ Hij keek me aan en wilde naar me toe.. hij hinkelde op 3 poten en plakte tegen me aan.. de auto die tegen hem aangeknald was, had best veel schade.. dus ik maakte mij flinke zorgen en probeerde sterk te blijven voor hem. In no-time zat ik in de dierenambulance met Enzo zn kop op mijn schoot.. ik bekeek voorzichtig de schade; geen shock, geen open wonden en waarschijnlijk geen botbreuken.. in de dierenkliniek direct foto’s laten maken.. gelukkig niks verontrustigs te zien. Maar zijn schouder was behoorlijk opgezwollen en pijnlijk en ook zijn achterhand was niet helemaal zoals het wezen moet. En een paar schaafwondjes op zn kop en lies. Hij liet alles rustig over zich heen komen. Hij heeft een injectie en pillen als pijnstillers gehad en thuis had ik hem gelijk een flinke dosis phytonics strezz en traumeel gegeven en uiteraard verplicht rust in zijn ren. Wij sliepen beneden naast zijn ren. Hij piepte bij elke ademhaling, vreselijk om te horen, maar nog erger vond ik de momenten dat ik even niks meer hoorde.. ik zat dan gelijk rechtop om te kijken of hij er nog was… want we hebben niet kunnen zien wat er door die klap met zijn organen is gebeurd.. het had zo gekund dat hij in slaap viel en niet meer wakker werd..

De volgende dag had hij wat gegeten, gedronken en geplast en kwispelt hij als we contact met hem maken. Hij heeft veel pijn, maar wat een geluk heeft hij gehad.. tot dusver lijkt het allemaal mee te vallen.. en is alleen zijn schouder enorm gekneusd. Het weekend is hij wel mee geweest naar een huisje in Duinrell die mijn schoonouders gehuurd hadden om samen lekker te gaan wandelen in de duinen. Helaas was dat laatste niet mogelijk en bleef het voor Enzo bij af en toe een plasje doen en weer de bench in of rustig een beetje door het huisje heen sjokken. Hij is geen moment alleen geweest. Als Kim en ik even gingen ontspannen bleven mijn schoonouders bij hem en werd hij lekker verwend met aandacht en lekkere botjes. Het is bijzonder hoe blij en vrolijk Enzo onder de omstandigheden blijft. Hij heeft echt veel pijn maar zijn staart maakt nog altijd over uren.

Nu de pijn voor hem wat minder lijkt te worden, wil hij meer bewegen.. maar dat kan echt niet.. en dat is voor een jonge herder niet gemakkelijk… het gaat nog echt wel even duren voordat hij weer los van de lijn mag rennen..

En ik kan nog steeds alleen maar denken aan die knal die ik hoorde en het idee dat ik hem nu kwijt had kunnen zijn.. mijn mannetje… mijn maatje… maar gelukkig is het goed afgelopen!

Filmpje van vandaag bij ons in de tuin.. 4 dagen na het ongeluk.. hij valt niet meer om bij het plassen en hij haalt het zelfs in zn kop om op te springen, die gek.