Leiding geven en vorderingen

De laatste weken zijn we weer even wat duidelijker geworden tegenover Enzo. In de loop van tijd zijn we hem onbewust te vaak mogelijkheden gaan geven om de fout in te kunnen gaan, door heel veel vrijheid en ‘lang leven de lol’, daardoor gebeurde het de laatste tijd wel eens dat hij ons voorbij begon te lopen (ook letterlijk tijdens bijvoorbeeld het volgen). Het is een macho die duidelijke leiding nodig heeft. De ‘teugels’ staan dus weer wat strakker met duidelijkere grenzen. Goed gedrag wordt mega beloond met leuk en enthousiast spel, verkeerd gedrag, wordt voorkomen door hem te leren de juiste keuzes te maken. Hij krijgt daardoor de kans niet om de fout in te gaan. Gebeurd het toch, dan hebben wij: óf iets verkeerd aangeleerd, zijn we niet duidelijk genoeg of was de opdracht/situatie (nog)te moeilijk en moeten we dus een stap terug binnen de training. Afstraffen gebeurd niet. Een hond die voor je werkt onder druk, bang om fouten te maken, is gewoon echt niet leuk en zal minder graag met je samen willen werken.

Beloningsgericht trainen is niet hetzelfde als alles toestaan en goed vinden. Beloningsgericht trainen is naast goed belonen van gewenst gedrag ook leiding geven waarbij je consequent, duidelijk en vriendelijk bent, zonder het gebruik van fysiek of verbaal geweld, maar wel met duidelijke grenzen. Motiveren, activeren en sturen. Managen wordt dat ook wel genoemd.

Maar door het besef om weer wat beter te letten op het leiding geven, gaat de training gelijk weer met sprongen vooruit. Eind volgende maand staat er een trainingsweekend gepland om onder leiding van iemand die veel ervaring heeft met het beloningsgericht trainen van werkhonden, bij te leren en extra te oefenen, daar later meer over.

Afgelopen zondag hadden we onze eerste VZH training bij de Hollandse Herder kringgroep midden Nederland, met vooral meer duitse herders dan hollanders, maar het is nou eenmaal een ras met een kleine populatie. Er wordt daar veel met spel beloond en er wordt veel rekening met elkaar gehouden, dus dat bevalt mij erg goed. VZH staat voor verkeerszekerehond en is een soort landelijk gehoorzaamheidsexamen voor werkhonden voordat je IPO (pakwerk e.d.) en reddingshonden en speurwerk mag gaan beoefenen. Dit trainen we nu voortaan elke zondagochtend, verder alleen nog zelf trainen, andere hondenscholen e.d. vervallen even.

Enzo deed het deze 1ste les echt zoo super, we konden alle oefeningen mee doen, en hij deed echt niet onder voor de honden die al een poos VZH trainen en veel ouder zijn. *mega super trots*

Deze week hebben we een hele kleine duits langhaar herdertje te logeren. Ze heet Faya en is 9 weekjes jong. De eigenaresse is gaan kijken bij de fokker, en de planning was om haar na haar vakantie op te halen, maar de pup zat daar onder zulke slechte omstandigheden, dat de eigenaresse haar daar zo snel mogelijk weg wilde hebben.
Gelukkig hadden wij deze 10 dagen tijd om haar bij ons op te vangen. Dat is dus weer even hard werken voor ons met zo’n klein hummeltje in huis, maar wel weer erg leuk. Ik ben ook erg trots op onze honden. Benji negeert haar en zoekt zijn eigen rust op als hij haar zat is, en Enzo speelt zo vreselijk leuk met haar wel op zijn eigen ietswat opdringerige wijze, maar hij gaat op de grond liggen en Faya kan springen, gek doen en in zijn oren happen, hij vindt het allemaal maar wat gezellig. Door ze eerst rustig kennis te laten maken terwijl Faya in de bench zat en ze rustig aan elkaar konde snuffelen, was Enzo bij de eerste kennismaking niet te opdringerig en konden ze daarna los in de kamer bij elkaar. Eerst moest ik Enzo steeds vragen om te gaan liggen omdat hij anders te enthousiast werd, nu doet hij het uit zichzelf tijdens het spelen.

Vanmiddag ben ik met mijn 2 grote vrienden (Enzo en Rudolf) naar het bos geweest. Echt heeerlijk! Omdat ik ze beide getraind heb kennen ze beide dezelfde oefeningen en commando’s en zijn ze in sommige dingen hetzelfde. Heel leuk om dan in beide handen een tugtouw te hebben en tegelijk aan beide kanten een herder te hebben die vol enthousiasme aan het touw staat te trekken. Vervolgens zeg ik 1x ‘los’ en laten ze beide gelijk het touw vallen. Vraag ik ‘af’, ‘zit’, ‘af’ enz. en dan ‘vast!’ springen ze beide tegelijk naar ieder een tugtouw om weer een trekspel te doen. Ook samen spelen doen ze heel leuk. Of ik vraag ze beide ‘af’ en ga ik ergens in het bos een bal verstoppen.. ik loop terug en zeg ‘zoek!’beide gaan ze als een gek zoeken naar de bal. Meestal heeft Rudolf hem dan het eerste want hij is echt steengoed in dit spel. Ik hoop dat Enzo ook zo goed gaat worden, dan wordt het een leuk reddingshondje. Soms ook Enzo alleen laten zoeken zodat hij ook regelmatig succes kon hebben. Als ik ‘hierrr’ riep zaten er in no-time 2 geweldige herderreuen strak voor me, geweldig machtig gevoel!

Filmpje van de 1ste dag dat Faya bij ons was:

Faya en Enzo samen.